De Mythe van Kort Afscheid, Korte Pijn.

Van Frustratie naar Verbinding: begrijpen waarom afscheid zo moeijk kan zijn!

Back to school (of de opvang, of hobby’s of grootouders, of…)

Het komt weer dichterbij, nog 11 slaapjes en de grote vakantie zit er alweer op. Terug naar het ‘echte’ leven, en terug naar school. Sommigen kijken er naar uit, anderen zien er tegenop. Bij ons was dat vaak het laatste! Afscheid nemen is hier heel vaak een pijnlijke bedoeling geweest, wat ik ook probeerde!

Persoonlijke ervaring:

Als ik terugkijk op de afgelopen jaren, hebben we al een heel parcours afgelegd. Aanvankelijk leek dit goed te gaan, tot het plots niet goed ging. Vanaf dat mijn jongste zoontje gewisseld is van opvang rond de leeftijd van 1 jaar begon de miserie. Als hij wat afleiding had en hij kon buiten spelen leek het afscheid goed te gaan. Ik sloop dat eigenlijk een beetje weg. (Een big No No, dat weet ik nu maar werd me toen wel aangeraden!) Eens de winter eraan kwam en ik hem binnen afzette was het groot drama! Afscheid ging dan vooral gepaard met veel tranen, angst en vastklampen. Bijna dagelijks werd hij van mij afgetrokken met het excuus, sevens is dat snel over. Ik voelde mij hier altijd heel slecht bij en voelde me heel onzeker!

Afscheid nemen ging een beetje beter vanaf dat ze samen naar school gingen. maar 2 jaar geleden ging broer naar het 1e leerjaar en we waren weer bij af. Beide kinderen begonnen zich te verzetten tegen school 🤯. Het ging niet meer enkel over afscheid, maar zoveel meer! Afgelopen jaar op school was echt het hoogte punt voor beiden! Bijna dagelijks was er verzet, wilden de kinderen liefst bij mij zijn, en waren er slapeloze nachten bij hen en bij mij!

Ik geloof dat mijn ervaringen als moeder de struggles van veel ouders weerspiegelen, gevuld met momenten van hoop afgewisseld met hartverscheurende situaties.

Dat huilen ging door merg en been! Ik wist niet wat nog te doen! Ik ben zo dankbaar dat een collega “De taal van huilen” van Aletha Solter aanraadde. Want daar begon ons Aware Parenting avontuur. Eindelijk begreep ik wat mijn kinderen me wilden vertellen & hoe ik hen kon helpen, zo keerde er weer wat rust en vertrouwen terug.

Begrijpen van het huilen van kinderen

Wanneer mijn kinderen vroeger huilden, wou ik dit vaak onmiddellijk stoppen en oplossen. Ik dacht dat het altijd een signaal is van pijn of een onmiddelijke behoefte.

Wat ik niet wist is dat huilen ook een manier is om spanning te ontladen, om hun emoties te uiten. Nu ik weet dat huilen naast een vorm van communicatie van onmiddelijke behoeften, ook een mechanisme is dat ons helpt om terug in balans te komen na ontregeling, helpt mij om deze momenten met empathie en ondersteuning te benaderen.

We hoeven het huilen, boosheid, angst dus niet direct op te lossen. Wanneer wij een zware dag hebben willen wij ook niet dat onze partner komt aandraven met oplossingen of ons alleen laat sudderen. Wij willen dat onze partner gewoon luistert, er is, begrip toont, en om af te sluiten nog een knuffel erbij en dan kunnen we vaak verder.  Bij kinderen is dit ongeveer hetzelfde.

Ouderlijke struggles en ondersteuning

Maar wat doe je dan? Je staat daar in de opvang of op school (of erger bij je (schoon)ouders) en je kindje zet zijn keel open, klampt zich vast aan jou en is helemaal niet van plan om jou los te laten. Of misschien gaat die wel eerder in de boosheid, of misschien verstijft die van angst.

Ondertussen voel je ook de blikken (en mss zelfs de oordelen) van anderen op je afkomen. Je staat verscheurd tussen de noden van je kind en de verawchtingen van anderen. Misschien schiet je zelf ook wel in een klein kind stukje en wil je niet ‘lastig’ doen of ‘niet teveel tijd & ruimte’ in beslag nemen. Je kan je op zulke momenten erg overspoeld, geirriteerd, verward of heel klein voelen.

Weet dat het heel begrijpelijk is om je soms klein of uitgedaagd te voelen in deze moeilijke momenten. Het gedrag van je kindje is geen weerspiegeling van jou als ouder. Het is enkel een weerspiegeling van je kindje zijn gevoelens & noden. Die telkens veranderen en een hele uitdaging kunnen zijn om te ontcijferen!

Het vraagt van ons een heel proces van opnieuw leren vertrouwen op ons innerlijk kompas, ons gevoel, en onze vaardigheden. Het is goed om te onthouden dat we vaak aanvoelen wat het beste is voor onze kinderen, en dat het oké is om samen te experimenteren tot jullie de juiste aanpak vinden.

Niet iedereen zal met dezelfde bril naar kinderen of de wereld zien en dat is oke! Hun opmerkingen en adviezen zijn dan ook een weerspiegeling hiervan.

Onthou deze zin: “Ik begrijp uw standpunt maar ik ben niet akkoord.”  

Deze mocht ik lenen van mijn buurvrouw Stefanie De Groof.

Zij sprak hem voor het eerst uit toen zij advies kreeg over afscheid nemen van haar zoontje waar ze zich niet in kon vinden. In plaats van in de verdediging te schieten of anderen te overhalen is het helemaal oke om gewoon onze grens aan te geven op een ‘liefdevolle’ manier 😉.  

Onze maatschappij begrijpt hechting niet!

Onze maatschappij legt vaak de nadruk op onafhankelijkheid op een zeer jonge leeftijd, wat soms de oprechte emotionele behoeften van kinderen over het hoofd ziet. Het is cruciaal om een balans te vinden tussen het aanmoedigen van onafhankelijkheid en het zorgen dat kinderen zich veilig en gehecht voelen. Echt zelfvertrouwen komt voort uit het gevoel van veiligheid en begrip.

3 Stappen om kinderen te helpen wennen!

Door te wennen kunnen we onze kinderen helpen om zich veilig te voelen in nieuwe omgeving & gehecht te geraken aan nieuwe mensen.

1. Maak ze vertrouwd met de omgeving: Breng ruim tijd door met je kind in hun nieuwe omgeving om hen te helpen zich op hun gemak te voelen.

2. Geleidelijke scheiding: Verhoog langzaam de tijd dat je weg bent om hen te helpen zich aan te passen.

3. Geef informatie: Leg duidelijk uit waar ze zullen zijn, met wie ze zullen zijn, en wanneer je terugkomt.

Ons aandeel in het afscheid

Kinderen zijn zeer afgestemd op onze emoties. Het is essentieel om ons bewust te zijn van onze gedachten, gevoelens & noden en hoe deze onze kinderen kunnen beïnvloeden. Hier ligt de uitnodiging voor ons om ons eigen proces aan te gaan. Om te gaan kijken naar welke ervaringen wij hebben rond scheiding en welke boodschappen wij onbewust doorgeven. Dit kan door te praten met je eigen ouders, met vrienden, door te journallen, of door een professionele begeleiding.

Praktische handvaten

Heb je er al eens bij stilgestaan hoeweinig kinderen te zeggen hebben? Hierdoor voelen kinderen zich vaak heel machteloos, zeker bij momenten van afscheid! Hoe meer wij hen informatie en autonomie kunnen geven hoe krachtiger zij zich voelen! Dat kan door simepele dingen zoals zelf hun kleren laten kiezen, (of kiezen uit 2 keuzes die wij zelf voorgeselecteerd hebben), hen de weg te laten kiezen naar school, laten kiezen of je stapt of hinkelt, de opties zijn eindeloos! Ook spel is hier een krachtige tool! Alle spelletjes waarin zij zich sterk voelen en de leiding mogen nemen zijn geweldig! Dit alles helpt hen zich meer in controle te voelen en werkt als een soort tegengif voor angst.

Kinderen aanmoedigen om hun emoties te uiten via spel en gesprekken kan hun zelfvertrouwen vergroten en hen helpen moeilijke gevoelens te navigeren. Tijd vrijmaken voor een-op-een verbinding kan ook de band tussen ouder en kind versterken. Voor meer voorbeelden hiervan kan je altijd kijken op mijn instagram of de workshop See you later bijwonen! ;)

Ik geef jullie alvast mijn favoriete tips mee die ons enorm geholpen hebben om de dag vlotter en met meer verbinding te beginnen!

1. Ochtend Connectie: Begin de dag met een paar minuten verbinding door te praten, knuffelen of spelen.

2. Speciale Tijd: Besteed toegewijde een-op-een tijd met elk kind, waarbij zij de activiteit mogen leiden.

3. Luister en Erken: Erken hun gevoelens en bied geruststelling.

Dit is geen quick fix!

Ouderschap is een zich ontwikkelende reis gevuld met leren en groeien, zowel voor onze kinderen als voor onszelf.

Zo vaak komt het erop neer dat we op zoek gaan naar ons innerlijk kompas  &dat we terug leren vertrouwen op ons gevoel.

Het gaat over de relatie die we hebben met onszelf en met elkaar! Daar komt het keer op keer op neer. De beste opvoedingstechnieken en de beste bedoelingen zullen niet landen als er geen verbinding is. Laat dit nu net het raakvlak zijn waar we beland zijn als het aankomt op scheiding/ afscheid nemen, wennen enzovoorts.

In de workshop See you Later Aligator, gaan we aan de slag met deze relatie. We gaan de diepte in en je krijgt zowel theorie als praktische tips om deze relatie zo stevig te maken dat je kind de deze veilige verbinding voelt ook als jij er even niet bent! meer info vind je hier

Bedankt dat je deze reis met mij aangaat, en ik kijk ernaar uit jullie allemaal binnenkort te zien. Tot dan, zorg goed voor jezelf en vertrouw op jezelf—je doet het geweldig.

DANKJEWEL & tot volgende keer!

Dank je wel om te lezen tot het einde. Als je deze blogpost nuttig vond, deel deze dan met anderen die baat zouden kunnen hebben bij deze benadering. Als je nog vragen hebt of ondersteuning nodig hebt, aarzel dan niet om contact op te nemen.

Veel liefs!

Linde Lambrechts

Mama, Psychotherapeut, en Aware Parenting Instructeur